Ο επιτάφιος των προσφύγων

Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σίνδου εκτίθεται ένα ιδιαίτερης συναισθηματικής, θρησκευτικής και αισθητικής αξίας κειμήλιο. Πρόκειται για τον Επιτάφιο που διασώθηκε από τους πρόσφυγες μετά τη μικρασιατική καταστροφή και αποτελεί σημαντικό μνημείο της ξυλόγλυπτης ορθόδοξης τέχνης.

Φιλοτεχνήθηκε από εξειδικευμένους τεχνίτες στα Ιεροσόλυμα μετά από ειδική παραγγελία της Πολυξένης Σουκιούρογλου, η οποία τον μετέφερε με προσωπική της μέριμνα από την Ιερουσαλήμ και τον παρέδωσε στην ορθόδοξη εκκλησία της ελληνικής παροικίας στα Άδανα της Κιλικίας.

Ο πρόεδρος της Δημογεροντίας της ελληνικής παροικίας των Αδάνων, και σύζυγος της Πολυξένης, Λεόντιος (Χατζή Ασλάν) Σουκιούρογλου το 1924 εφαρμόζοντας τις διαταγές ανταλλαγής πληθυσμών μερίμνησε για την ομαλή μετανάστευση των Ελλήνων προσφύγων στην Ελλάδα και παρέδωσε τα ακίνητα στις τοπικές τουρκικές αρχές. Ο πρόεδρος της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ιερού Ναού των Αδάνων Ιωάννης Λεόντιος Σουκιούρογλου, γιος της Πολυξένης, μερίμνησε ώστε όλα τα ιερά σκεύη και ο Επιτάφιος να συσκευαστούν και να αποσταλούν στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών το 1924.

Μετά την εγκατάσταση πολλών προσφύγων από τα Άδανα στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, ο Ιωάννης Λ. Σουκιούρογλου πέτυχε με ενέργειες προς την Αρχιεπισκοπή να αποσταλεί ο Επιτάφιος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Σίνδου, όπου και φυλάσσεται μέχρι σήμερα, εκπληρώνοντας την επιθυμία της δωρήτριας μητέρας του Πολυξένης.

Κείμενο: Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος