Για τη σπουδαιότητα του επιτεύγματος των Χαλαστρινών μίλησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος  κατά την τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο δημότη Δέλτα. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τα κύρια σημεία της ομιλίας του. 

Κύριε Δήμαρχε,

Ο εξαιρετικά τιμητικός τίτλος του Επίτιμου Δημότη του Δήμου Δέλτα, ο οποίος απονέμεται όχι βεβαίως στο πρόσωπό μου αλλά στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα με συνοδεύει εφεξής ως βαρύ εθνικό χρέος υπηρέτησης, χωρίς κανένα συμβιβασμό, των παρακαταθηκών της εθνικής προσφοράς των κατοίκων της Χαλάστρας στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, όπως και των διαχρονικών αγώνων τους για την υπεράσπιση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας. Σ’ αυτές τις λαμπρές πτυχές της Ιστορίας του Δήμου σας είναι αφιερωμένες οι σκέψεις που ακολουθούν, τις οποίες επιτρέψατέ μου να εκθέσω συνοπτικώς.

I. Όπως είναι γνωστό, μετά τη μάχη των Γιαννιτσών, το απόγευμα της Κυριακής, 21 Οκτωβρίου 1912, ξεκίνησε η είσοδος των Ελλήνων Στρατιωτών στην Κουλιακά -όπως ονομαζόταν τότε η Χαλάστρα- ενώ τα χαράματα της ίδιας μέρας είχε φθάσει εκεί ως εμπροσθοφυλακή η ομάδα του Μακεδονομάχου Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου. Ο Ελληνικός Στρατός ήθελε να κινηθεί το ταχύτερο δυνατόν προς την Θεσσαλονίκη, διότι υπήρχε ο κίνδυνος να τον προλάβουν οι Βούλγαροι και να εισέλθουν αυτοί πρώτοι στην Συμπρωτεύουσα.

Α. Το πρόβλημα όμως συνίστατο στο ότι ο Αξιός ποταμός ήταν «φουσκωμένος» και η διέλευση του Στρατού μας φαινόταν από δύσκολη έως αδύνατη. Ο οθωμανικός στρατός, οπισθοχωρώντας, είχε καταστρέψει τις γέφυρες, ενώ οι γεφυροσκευές του Στρατού βρίσκονταν πολύ πίσω. Τότε οι κάτοικοι της Χαλάστρας ανέλαβαν δράση, έμπλεοι ενθουσιασμού για την άφιξη του Ελληνικού Στρατού και την απελευθέρωσή τους από την σκλαβιά μετά από 500 χρόνια. Με την βοήθεια των μηχανικών του Στρατού αλλά, πρωτευόντως, με την καθοριστική συμβολή όλων των κατοίκων του χωριού, οι οποίοι διέθεσαν από το υστέρημά τους τ’ απαραίτητα μέσα, κατασκευάστηκαν μέσα σε δύο μέρες, στις 22 και 23 Οκτωβρίου 1912, γέφυρες στους δύο βραχίονες του Αξιού, στην Χαλάστρα, προκειμένου να καταστεί δυνατή η διέλευση του Ελληνικού Στρατού.

Β. Αυτή άρχισε την επόμενη ακριβώς μέρα, στις 24 Οκτωβρίου 1912, και σε λίγο ο Στρατός μας βρέθηκε προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα από εκεί και μετά είναι γνωστά, καθώς οδήγησαν στην είσοδο δύο Ταγμάτων Ευζώνων του Απελευθερωτή Στρατού μας στην Συμπρωτεύουσα, το πρωί της 27ης Οκτωβρίου και στην ύψωση της Ελληνικής Σημαίας στο Διοικητήριο, μετά από σχεδόν 500 χρόνια. Συμπερασματικώς, η βοήθεια που προσέφεραν τότε οι ηρωικοί κάτοικοι της Χαλάστρας στον Ελληνικό Στρατό, προκειμένου να μην καθυστερήσει η, τεράστιας στρατηγικής σημασίας, προέλασή του προς την Θεσσαλονίκη, υπήρξε καθοριστική για την έκβαση του πολέμου αλλά και τη μονιμότερη διαμόρφωση του γεωπολιτικού χάρτη των Βαλκανίων.

II. Στην καρδιά της Μακεδονίας μας, ο Δήμος Δέλτα –Αγωνιστές του οποίου μετείχαν στον μεγαλειώδη Μακεδονικό Αγώνα μεταξύ 1904-1908 με Ηγέτη τον Ήρωα Παύλο Μελά- υπερασπίσθηκε, υπερασπίζεται και θα υπερασπίζεται την, με αμάχητα ιστορικά τεκμήρια αποδεδειγμένη, Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας. Δίνοντας, και αυτός, την οφειλόμενη απάντηση στους παραχαράκτες και κιβδηλοποιούς της Ιστορίας της Μακεδονίας μας και υψώνοντας το δικό του τείχος θωράκισης της Εθνικής μας Κληρονομιάς.

Κύριε Δήμαρχε,

Αυτές οι ιστορικές παρακαταθήκες του Δήμου σας με συνοδεύουν εφεξής κατά την άσκηση των καθηκόντων μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Και δεσμεύομαι ότι θα πράξω ό,τι μου αναλογεί για την υπεράσπιση τόσο της εδαφικής ακεραιότητας όσο και της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας, με βάση την Ιστορία, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο σύνολό τους.