Το 80άχρονο εθελοντή φαρμακοποιό Παναγιώτη Παντελίδη, ο οποίος προσφέρει τις υπηρεσίες του ως υπεύθυνος του Κοινωνικού Φαρμακείου του Δήμου Δέλτα, τίμησε το Δημοτικό Συμβούλιο Δέλτα κατά τη χθεσινή συνεδρίαση (19-9-2017) μετά από πρόταση του Δημάρχου Ευθ. Φωτόπουλου.   

«Γνωρίζουμε ότι όποιος κάνει εθελοντισμό είναι ανιδιοτελής και δεν προσδοκά ανταλλάγματα, τίτλους, επαίνους και βραβεία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να θεωρείται αυτονόητη αυτή η συμπεριφορά και αυτό το δημόσιο ήθος. Το αντίθετο θα έλεγα. Εμείς, ως εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, ενός δημόσιου φορέα γενικότερα, οφείλουμε από την πλευρά μας να διακρίνουμε, να αναγνωρίζουμε και να επιβραβεύουμε τους ανθρώπους που προσφέρουν εθελοντικά στο κοινωνικό σύνολο. Επομένως άνθρωποι σαν τον Παναγιώτη Παντελίδη πρέπει να τιμώνται και να προβάλλονται ως παραδείγματα προς μίμηση για μικρούς και μεγάλους» τόνισε σχετικά ο κ. Φωτόπουλος, ο οποίος του απένειμε ειδική τιμητική πλακέτα. Πολύ περισσότερο που στα χρόνια της κρίσης, όπως είπε, οι κοινωνικές δομές των Δήμων πέρασαν από το κράτος στην αυτοδιοίκηση χωρίς όμως να δοθούν τα σχετικά κονδύλια, ούτε να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού.

Από την πλευρά του ο κ. Παντελίδης, φαρμακοποιός – εθελοντής στο Κοινωνικό Φαρμακείο του Δήμου Δέλτα από το 2015, ευχαρίστησε το Δήμο για την τιμή και έκανε έκκληση για συγκέντρωση περισσότερων φαρμάκων στο Κοινωνικό Φαρμακείο του Δήμου Δέλτα, μιας και υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας οι οποίοι έχουν ανάγκη.

Ο Π. Παντελίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο 1937.

Πατέρας πρόσφυγας και μητέρα από τη Βάβδο Χαλκιδικής.

Τα παιδικά χρόνια κυλούν δύσκολα λόγω του πολέμου. Στην περίοδο της Κατοχής το σπίτι τους επιτάχθηκε από τους Γερμανούς. Το πατρικό βρισκόταν στην περιοχή της οδού Αιγαίου.

Φοίτησε στο ιστορικό κτίριο της Βίλας Καπαντζή, στην περιοχή της Βασιλίσσης Όλγας, όπου μετά την Κατοχή στεγάστηκε το 5ο (εξατάξιο) Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης.

Ο πατέρας του, Ιωάννης, δούλευε σε φαρμακευτική εταιρία ως αντιπρόσωπος και διατηρούσε άριστες σχέσεις με τους φαρμακοποιούς της πόλης. Ίσως γι’ αυτό, μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, ο δρόμος προς το επάγγελμα του φαρμακοποιού φαινόταν πιο σίγουρος. Την εποχή εκείνη λειτουργούσε μόνο η Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών. Τελικά αποφασίστηκε να ξενιτευτεί και να σπουδάσει στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης, με πολλές στερήσεις για όλη την οικογένεια σε δύσκολα χρόνια…

Η απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου έγινε μέσα στην προβλεπόμενη από την εγκύκλιο σπουδών χρονική διάρκεια κι έτσι επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη αρχές του 1960 για να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία.

Αναζητώντας εργασία και ελεύθερος από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, βρέθηκε στη Σίνδο όπου αναζητείτο υπεύθυνος φαρμακοποιός για ήδη υπάρχον φαρμακείο. Το φαρμακείο αυτό, με άδεια λειτουργείας που είχε εκδοθεί στο όνομα του φαρμακοποιού Χαράλαμπου Λουκίδη, ήταν το μοναδικό στην περιοχή και επί 30 χρόνια εξυπηρετούσε τους κατοίκους της Σίνδου και της γύρω περιοχής!

Με τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια του νεαρού της ηλικίας προσέφερε τις υπηρεσίες του, μέσα από το χώρο του συγκεκριμένου φαρμακείου, σε θέματα υγείας που απασχολούσαν τους συνδημότες του (ακόμη και κτηνιατρικά περιστατικά!), όντας μόνιμος κάτοικος Σίνδου. Η συνταξιοδότηση θα έρθει το 2001, μετά από 39 χρόνια εργασίας και προσφοράς.